Martin Heidegger - 'Zijn en tijd'

De Duitse filosoof Martin Heidegger (1889-1976) wordt door velen gezien als de meest oorspronkelijke en invloedrijke denker van de 20e eeuw. Die roem dankt hij in hoge mate aan de publicatie in 1927 van een opmerkelijk en raadselachtig boek, getiteld 'Sein und Zeit', waarmee hij groot opzien baarde, maar ook veel weerstand opriep. In een geheel eigen taal en stijl spoort hij in dit werk zijn tijdgenoten aan tot herbezinning op de oeroude vraag naar de betekenis van het begrip ‘zijn’.

Deze kwestie, volgens Heidegger de kernvraag van de wijsbegeerte, zou in de loop der tijd in de vergetelheid zijn geraakt en gaandeweg verdrongen door een op de ratio gebaseerde, objectiverende, wetenschappelijke benadering. In Zijn en tijd wordt betoogd dat deze moderne, door technische en instrumentele rationaliteit beheerste zienswijze aan eenzijdigheid en oppervlakkigheid lijdt en het zicht beneemt op de diepere lagen van de menselijke existentie. Door middel van een grondige analyse van het alledaagse bestaan dient volgens Heidegger een nieuw perspectief op de mens te worden ontwikkeld.

Programma

Sein und Zeit geldt inmiddels als een wijsgerige klassieker, maar staat tevens bekend als weerbarstig en moeilijk te doorgronden, mede als gevolg van Heideggers eigenzinnige terminologie. Aan de hand van de Nederlandse vertaling van zijn hoofdwerk zullen we de belangrijkste begrippen en opvattingen uit dit intrigerende boek bespreken. Tevens zal aandacht worden besteed aan de vraag waarom Heidegger niet alleen bekend staat als een van de grootste denkers, maar ook zeer omstreden is, zowel wat zijn werk als wat zijn persoon betreft.