Is er een nieuwe toekomst voor de sociale huurwoningen in Maastricht?
Jan van Eyck Academie Academieplein 1 Maastricht.
Steden hebben een bepaalde “ijzeren voorraad” sociale huurwoningen nodig om het aanbod betaalbare woningen op peil te houden. In de meeste gemeenten zijn er afspraken gemaakt tussen gemeentebestuur en de aldaar actieve woningcorporaties over het gewenste aantal sociale huurwoningen, zo ook in Maastricht. Deze afspraken hebben meestal betrekking op huurprijsniveau, woninggrootte, woningtype en ligging binnen de stad. Onderzoeksbureau RIGO heeft in opdracht van Gemeente Maastricht in 2010 berekend dat er in Maastricht behoefte is aan een kernvoorraad van 18.590 woningen en dat de ijzeren voorraad 20.290 woningen bedroeg. Een krappe ruimte dus van 1.700 woningen. Ten gevolge van recente wijzigingen in het nationale beleid rondom woningbouwcorporaties (extra huurstijgingen, verhuurdersheffing, etc.) en ten gevolge van enkele financiële debacles zoals het Campusproject van Servatius en een te grote derivatenportefeuille bij Woonpunt, zijn deze Maastrichtse woningbouwcorporaties in hoog tempo hun bezit aan het verkopen. Zo heeft Servatius in zijn herstelplan aangekondigd de komende tijd 1.900 woningen te willen verkopen. Deze trend brengt de kernvoorraad direct in gevaar. En dit terwijl Maastricht een wachtlijst heeft voor woningzoekenden voor een sociale huurwoning. Bovendien stijgen de huren momenteel zeer sterk t.g.v. het eerder genoemde regeringsbeleid waardoor steeds minder woningen tot de kernvoorraad blijven behoren. De Maastrichtse bevolking is de afgelopen 5 jaren met 1.000 inwoners per jaar gestegen. Dit vergroot de druk op de woningmarkt verder. Maar corporaties ontwikkelen vrijwel geen nieuwe woningbouwprojecten om de kernvoorraad aan te vullen. Waarom is dit het geval? En welke oplossingen zouden hiervoor aangedragen kunnen worden? Wat is het belang van een ‘gezonde kernvoorraad’ voor Maastricht?