"... een glimlach op je onsterfelijke gezicht ..."
Rubico - Filosofie en Cultuur, Weustenraadstraat 3, Maastricht.
"En jij, gelukzalige, met een glimlach op je onsterfelijke gezicht, vroeg mij wat ik nu weer geleden had en waarom ik je riep." Zo beschrijft de Griekse dichteres Sapfo de godin Afrodite die aan haar verschijnt. De 'archaïsche glimlach' kennen we van de gezichten van de Griekse beelden uit de archaïsche periode (ca. 650 - 480 v. Chr.). We zien de glimlach op godenbeelden en soms ook op menselijke figuren. Vaak zijn het dan heroën, overleden personen die goddelijke proporties hebben aangenomen. De precieze betekenis van de archaïsche glimlach is niet bekend. Mogelijk geeft het voor de Grieken een toestand van geïdealiseerde gezondheid en welzijn weer. Het is niet de glimlach die we kennen in de menselijke verhoudingen, daar het hier om religieuze kunst gaat. Het is ook niet de uitdrukking van een tijdelijk gevoel, maar van een blijvende gemoedsgesteld. De archaïsche glimlach is de uiting van een grondstemming. In deze lezing wordt een filosofische beschouwing gepresenteerd over dit intrigerende fenomeen uit de archaïsche tijd, niet alleen de tijd van Sapfo, maar ook van het begin van de filosofie.
De lezing is voor iedereen toegankelijk en kan dienen als instap voor cursus Sapfo, de tiende Muze (zie p. 4).